Moja mała ojczyzna

„My Small Land”, reż. Emma Kawawada (Japonia, 2022). Debiut japońskiej reżyserki, pracującej w firmie produkcyjnej Bun-buku, założonej przez słynnego autora kina autorskiego, Koreedę Hirokazu. Aby lepiej pojąć ekranową historię nastolatki i jej rodziny z Kurdystanu, którzy na różne sposoby znajdują azyl w Japonii, warto wiedzieć m.in. o tym, że nie jest to zbyt gościnny kraj dla uchodźców i migrantów oraz że rocznie rozpatruje pozytywnie tylko kilkadziesiąt wniosków z tysięcy złożonych (co ciekawe, w Japonii nowy dom znalazło ok. 2000 Kurdów). Film pokazuje w empatyczny i dramatyczny zarazem sposób, jak trudno odnaleźć się w nowych, zupełnie odmiennych realiach i jak bardzo zależy to od pokolenia, do którego się przynależy. „My Small Land” to dobry przykład najnowszego kina japońskiego, w którym problemy społeczne są na pierwszym planie, choć często do ich przedstawienia twórcy angażują gwiazdy mediów, takie jak np. znaną irańsko-japońską modelkę, Linę Arashi.